Een aantal jaar geleden kreeg Ton van der Kroon een visioen over 2012. Hij zag opnieuw duizenden mensen naar heilige plekken gaan en daar samen komen. Heilige plaatsen – of krachtplaatsen – zijn als het ware de bibliotheken van de aarde. Ze herbergen alle spirituele kennis over de evolutie van de mensheid. Ze zijn de bronnen waar veel spirituele of culturele tradities begonnen zijn. Ton van der Kroon nodigt iedereen uit om mee te doen en een bijeenkomst te organiseren op de krachtplek van jouw keuze. Dat kan een meditatie, een concert, een dansbijeekomst of muzieksessie zijn.
Krachtplekken
Op krachtplekken is de verbinding tussen de binnenwereld en de buitenwereld sterker. Met andere woorden het sluier tussen innerlijke beleving en uiterlijke waarneming is dunner. In het boek ‘de Nevelen van Avalon’ wordt beschreven hoe deze verbinding langzaam verdwijnt omdat met de komst van het rooms-katholieke geloof in Groot Britannië de aandacht en verbinding met deze innerlijke wereld, ‘The Otherworld’, verdwijnt. Alleen de uiterlijke waarneembare wereld blijft over, wat bij veel mensen een zekere vervreemding veroorzaakt, omdat datgene wat we voelen niet meer overeenstemt met wat we waarnemen. Dit kan voor gevoelige mensen een bron van conflict opleveren, omdat er een constant hiaat is tussen eigen beleving en gevoel aan de ene kant en de ‘zogenaamde ‘harde werkelijkheid’ aan de andere kant.
Op krachtplekken zul je eerder een verbinding ervaren tussen beide werelden. Dat zorgt voor een versnelde ontwikkeling. Het is alsof de ware ziel van dingen bloot komt te liggen. Vaak gaat het benaderen van een dergelijke plek of het langer verblijven gepaard met een gevoel van onbehagen en transformatie, omdat het lichaam zich wil ontdoen van alles wat het verhindert om zich volledig te openen. Persoonlijke processen worden verhevigd, er kan een verhoogde waarneming zijn, visioenen of vorige levens kunnen zich aandienen en zijn er op gericht om de levensweg af te stemmen op de zielebestemming.
In vroeger tijden werden op sterke krachtplekken vaak mysteriescholen georganiseerd. Zo was Avalon, het huidige Glastonbury in Somerset, het eiland waar de priesteressen en de druiden hun opleiding kregen. In de Pyreneeën in Zuid-Frankrijk bevond in de 11 en 12e eeuw op de Montsegur de mysterieschool van het Ene Hart. Het Ene Hart stond symbool voor de vereninging van het mannelijke en het vrouwelijke. In de alchemistische traditie werd deze verbinding in het hart het Heilige Huwelijk of Innerlijke Huwelijk genoemd. Op de berg Carmel in Israel bevond zich de mnysterieschool van de Essenen waar Jezus en Maria Magdalena deel van uitmaakten. Hier werden vele gnostieke geschriften bewaard die later ten dele zijn teruggevonden in de woestijn. Een aantal daarvan bevatten apocriefe evangeliëen, die zich specifiek richten op de innerlijke verbinding met het goddelijke. Met andere woorden, de esoterische geloofsbeleving in plaats van het exoterische geloof. Veel patriarchale spirituele tradities zijn gericht op de buitenkant, het exoterische. Door middel van regels, ‘geboden’, bijbel-of boekstudie, onderwijs, cremeonieën en kerkgebouwen wordt vorm en inhoud gegeven aan de spirituele beleving. De gnostieke, esoterische godsbeleving vindt zijn uitingsvorm vaker in persoonlijke beelden, rituelen, visioenen en individuele ervaringen van godsbesef.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten