De term 'stilte' wijst in eerste instantie op de afwezigheid van iets: de afwezigheid van geluid. Uiterlijke stilte kan helpen om tot innerlijke stilte te komen. Als je wandelt in de natuur kan je contact maken met die innerlijke stilte als je afstand neemt van woorden.
Als je je open stelt voor de natuur kan je haar liefde voelen die geen oordeel kent, kan je ruimte ervaren, om je heen en in jezelf.
"Wanneer we vanbinnen stil worden, ontstaat een nieuwe openheid, een ontvankelijkheid voor iets diepers. In het luisteren naar de stilte stellen we ons open voor wat er is zonder dat wij het bewerken. Stilte wordt dan niet meer afwezigheid van, maar juist nieuwe aanwezigheid.
In de leegte die ons te beurt valt in de stilte kan je een welwillendheid ervaren worden die ons verzoent met onszelf - een gedragenheid die rust geeft. De leegte laat toe om weer opnieuw verbonden te zijn met het diepste waarmee de stilte ons confronteert ..."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten