In principe kun je niet dood
gaan voordat je leven op Aarde is voltooid, en je leven is voltooid
als je alle voor je geboorte geplande ervaringen ook daadwerkelijk
hebt ervaren. Die geplande ervaringen zijn immers de reden dat je
juist deze keer naar de Aarde bent afgereisd. ‘Dood’ is een
toestand die niet bestaat, God heeft alleen maar leven geschapen, en
je kunt dan ook alleen maar overstappen naar een andere wereld. Bij
het sterven koppelt je bewustzijn zich los van de fysieke
lichaamsvorm, en schept direct daarop een nieuw lichaam dat geschikt
is voor de wereld waar je naar toe gaat, en daar ga je verder met het
opdoen van ervaringen.
Alle bewustzijn is eeuwig, elke mens
heeft dan ook het eeuwige leven, maar om dat eeuwige leven ook te
kunnen ervaren reis je steeds weer af naar ervaringsvelden -
zoals onze eigen Aarde - om daar ervaringen op te doen. Om op die
manier je ware aard - de op zielsniveau bestaande volmaaktheid met
zijn één zijn met alles - stapje voor stapje te reconstrueren via
de weg van het ervaren. Het in volmaakte harmonie samenleven
met alles dat leeft is het doel van alle leven. En om dat
doel te bereiken heb je een nimmer eindigende serie levens tot je
beschikking. Je ziel is wie je werkelijk bent, en jijzelf bent één
van de talloze geïndividualiseerde deeltjes van je ziel om namens de
ziel ervaringen op te doen.
Om organen wel of niet te doneren na
het overlijden zou een zuiver persoonlijke keuze moeten zijn zonder
enige dwang van wie dan ook. Elke mens volgt een geheel op hemzelf
afgestemd evolutietraject, en voor de een zal daarin het afstaan van
organen na het overlijden precies passen, en voor een ander zal dat
niet het geval zijn. Als je al een keuze wenst te maken op dit
gebied, kies dan wat jij wilt en tracht te voorkomen dat
anderen jou hun keuze kunnen opdringen als die afwijkt van
je eigen keuze. Welke keuze je ook maakt - of in het verleden hebt
gemaakt - elke keuze is de juiste keuze, élke gemaakte keuze past
perfect in het door jou gevolgde evolutionaire
traject. Heb dan ook nooit spijt van eerder genomen onherroepelijke
beslissingen op dit gebied. Het evolutietraject dat jij volgt
betekent uiteraard niet dat elke mens dat traject ook zou moeten
volgen.
Een geestelijk leraar uit een andere
dimensie van bestaan met de naam Gildas heeft via het medium Ruth
White (zie het boekje ‘Spiritualiteit in het dagelijks leven’) er
op gewezen dat er ook een spirituele kant zit aan het afstaan van
organen. Zijn uitleg kort samengevat luidt: Als het fysieke
lichaam sterft wordt het proces gestart waarbij het lichaam voor het
leven na de dood wordt gevormd. Voor de vorming van dit lichaam
is een essentie nodig uit alle organen. Als een orgaan
na de dood van de donor doorgaat met leven, en er dus geen ontbinding
plaatsvindt, kan de achter het orgaan schuilgaande essentie niet
worden onttrokken.
Wanneer bepaalde delen van de
essentie onbereikbaar zijn, omdat bijvoorbeeld een nier is verdwenen
om elders te worden bezield met levenskracht, dan kan het
lichaam-na-de-dood niet optimaal gevormd worden. Dit kan er toe
leiden dat de orgaandonor aan gene zijde tijdelijk met
ongemakken geconfronteerd zal worden. En dit kan ook betekenen dat er
nog niet afgereisd kan worden naar de plaats van bestemming. Zodra op
Aarde het getransplanteerde orgaan afsterft kan het proces voor de
vorming van het lichaam-na-de-dood alsnog voltooid worden, en zullen
alle ongemakken voor de donor op dit gebied weer voorbij zijn. In
feite nemen orgaandonoren tot op zekere hoogte de handicap van hun
begunstigers op Aarde aan gene zijde tijdelijk over. De ontvanger van
het orgaan kan geconfronteerd worden met herinneringen en emoties die
opgeslagen liggen in de subtiele tegenhangers van het betreffende
fysieke orgaan.
Afgaand op de woorden van Gildas lijkt
het verstandig dat orgaandonoren er rekening mee houden dat ze
(mogelijk) moeten betalen voor hun geschenk aan de medemens in de
vorm van de nodige ongemakken aan gene zijde, en dat die van
tijdelijke aard zullen zijn. Ook aan gene zijde zijn er
verplegende en medische beroepen. Het fijnstoffelijke lichaam dat
door je bewustzijn is geschapen om te gebruiken in de
wereld van na de dood is van een veel fijnere substantie dan het
stoffelijke lichaam op Aarde, maar het heeft nog wel een materiële
verschijningsvorm. Het is echter zelfgenezend en vernieuwt zichzelf
van ogenblik tot ogenblik. Wanneer er essenties zijn achtergebleven
op Aarde kan het overeenkomstige deel in het lichaam-na-de-dood niet
optimaal gevormd worden, en ook al is dat lichaam zelfgenezend iets
dat er niet is kan zichzelf ook niet genezen.
De komst van nieuwkomers aan gene zijde
levert regelmatig bepaalde gezondheidsproblemen op die tactische
‘medische’ behandeling vergen, en die meestal bestaat uit
onderricht en instructie. Velen die aan gene zijde voor het eerst hun
ogen opslaan hebben zich zo sterk geïdentificeerd met lichamelijke
gebrekkigheid, ziekte en pijn dat zij gelijk overeenkomstige ziekten
creëren in hun fijnstoffelijke lichaam. Je gedachten worden zowel op
Aarde als aan gene zijde door het lichaam op neutrale wijze
steeds tot uitdrukking gebracht.
God heeft in zijn gesprekken met medium
Walsch in de jaren 1993-2004 er op gewezen dat je de stamcellen die
zich bevinden in het lichaam van elke mens onder de juiste
omstandigheden kunt laten uitgroeien tot elk gewenst orgaan, en dat
daarmee ook beschadigde organen gerepareerd kunnen worden. De mens
heeft inmiddels de eerste voorzichtige stappen gezet op dit gebied.
Het huidige systeem van orgaantransplantatie met zijn mogelijke
gevolgen voor zowel donor als ontvanger zal op termijn dan ook gaan
verdwijnen. En als steeds de eigen stamcellen worden
gebruikt gaat alles van jezelf uit en ben je - zoals bij het huidige
systeem van orgaantransplantatie - niet langer aangewezen op de
energie en mogelijke herinneringen van de orgaandonor die
schuil gaan achter een ontvangen orgaan.
‘Tijd’ ‘is altijd relatief
en dat betekent dat ‘tijd’ op talloze verschillende manieren
ervaren kan worden. Aan gene zijde worden gedachten vrijwel zonder
vertraging voorzien van bijpassende gebeurtenissen. Ook op Aarde
worden gedachten voorzien van bijpassende gebeurtenissen, maar op
Aarde kunnen er dagen, weken, maanden of zelfs zeer vele jaren
verstrijken voordat het resultaat wordt getoond. Het lijkt
aannemelijk dat de tijd die op Aarde verstrijkt tussen het
transplanteren van het orgaan en het afsterven daarvan aan gene zijde
heel anders beleefd zal worden dan op Aarde.
Als zonder een orgaantransplantatie het
overlijden onvermijdelijk zou zijn geweest, en iemand heeft een
orgaan ontvangen dat goed functioneert, dan betekent dit dat de
overleden orgaandonor akkoord is gegaan met zijn gift aan die
betreffende persoon, want als dat niet het geval zou zijn geweest dan
zou het getransplanteerde orgaan afgestoten zijn. En het betekent óók
dat de ziel van de ontvanger van het orgaan - de ziel is de
allerhoogste kern van je wezen - nog groeimogelijkheden ziet voor
haar geïndividualiseerde deeltje in dit leven, omdat anders óók in
dat geval het orgaan afgestoten zou zijn.
De bedoeling van dit artikel is niet om mensen het afstaan van organen te ontraden of aan te bevelen, maar om mensen te wijzen op de mogelijke tijdelijke ongemakken aan gene zijde die kunnen voortkomen uit het afstaan van organen. En vanzelfsprekend bepaalt elke mens zelf welke waarde hij of zij hecht aan de woorden van Gildas. Bij een zo’n ingrijpendegebeurtenis als een orgaandonatie met zijn mogelijke gevolgen voor de donor dient elke mens zélf te bepalen om wel of niet organen af te staan. Laat die keuze dan ook niet aan andere over en respecteer de keuzes van anderen op dit gebied altijd, ook als die keuzes afwijken van je eigen keuze.
Bron:
http://www.johannesdejong.eu/orgaandonatie.htm
Geen opmerkingen:
Een reactie posten