De kracht van de eigen ziel

Auteur Moniuque Timmers geeft een pagina van haar nieuwe boek vrij voor publicatie. Het boek is een aanrader. Super goed geschreven, met ontroerende en herkenbare bijdragen van levenspartner en muzikant Marcel Jansen. Hier kun je de sfeer proeven van een hoofdstuk.

De ziel is de brug tussen lichaam en Geest. Bij de meeste mensen is deze brug nog geen stevige brug die goed begaanbaar is. Het is een brug in wording, die gebouwd of geweven wordt door liefde, inzicht en kennis, door begrip van de goddelijke wetten, door transformatie van onze menselijke geest, door goede verzorging en voeding. Een zuiver lichaam kan namelijk beter ontvangen, is stabieler van aard.

Ervan uitgaande dat de ziektes vanuit het zielenbewustzijn komen, is de werkelijke heling een bewust psychisch/energetisch proces. 

Ondertussen beseft men ook steeds meer dat allerlei chemische preparaten, medicijnen of andere toepassingen slechts tijdelijke of zelfs geen verlichting van klachten brengen. Het is de ziel die genezen moet worden, de ziel gevoed door de Geest, onze werkelijke Krachtbron, onze goddelijke Accu. Men kan soms de symptomen van een ziek lichaam doen verdwijnen maar de werkelijke oorzaak van een ziekte is hiermee niet uitgeschakeld en zal zich vroeger of later weer openbaren. Genezing moet gezocht worden op het gebied van de geestelijk/psychische mens want vanuit dit gebied is er de beste mogelijkheid om de ziel en daardoor ook het lichaam te genezen. De ziel moet in feite eerst genezen en hier ligt de sleutel voor werkelijke lichamelijke genezing én voor die innerlijke vrede die automatisch leidt tot uiterlijke vrede. Zo zijn we op weg om ons steeds meer te nestelen in ons nieuwe bewustzijn. Dit nieuwe bewustzijn is tevens de basis van dit komende gouden tijdperk.

Dit nieuwe bewustzijn is de Ik Ben die Ik Ben. Deze Ik Ben wordt niet meer geleid door wat er in je leven gebeurt. Je wordt niet meer beïnvloed door alle gebeurtenissen die om je heen gebeuren, door allerlei gedachten, door verwarrende emoties. Als je dit doet en toestaat, vergeet je dat je geworteld bent in je eigen krachtbron, het hier en nu. Je vergeet dat jij het leven zelf bent, dat jouw energieveld de ruimte is waar alles gebeurt.

Dit nieuwe bewustzijn is je verbonden voelen met jouw Krachtbron, een sterke onveranderlijke Kracht.

Orgaandonatie

In principe kun je niet dood gaan voordat je leven op Aarde is voltooid, en je leven is voltooid als je alle voor je geboorte geplande ervaringen ook daadwerkelijk hebt ervaren. Die geplande ervaringen zijn immers de reden dat je juist deze keer naar de Aarde bent afgereisd. ‘Dood’ is een toestand die niet bestaat, God heeft alleen maar leven geschapen, en je kunt dan ook alleen maar overstappen naar een andere wereld. Bij het sterven koppelt je bewustzijn zich los van de fysieke lichaamsvorm, en schept direct daarop een nieuw lichaam dat geschikt is voor de wereld waar je naar toe gaat, en daar ga je verder met het opdoen van ervaringen.

Alle bewustzijn is eeuwig, elke mens heeft dan ook het eeuwige leven, maar om dat eeuwige leven ook te kunnen ervaren reis je steeds weer af naar ervaringsvelden - zoals onze eigen Aarde - om daar ervaringen op te doen. Om op die manier je ware aard - de op zielsniveau bestaande volmaaktheid met zijn één zijn met alles - stapje voor stapje te reconstrueren via de weg van het ervaren. Het in volmaakte harmonie samenleven met alles dat leeft is het doel van alle leven. En om dat doel te bereiken heb je een nimmer eindigende serie levens tot je beschikking. Je ziel is wie je werkelijk bent, en jijzelf bent één van de talloze geïndividualiseerde deeltjes van je ziel om namens de ziel ervaringen op te doen.

De kleine ziel en de zon

De kleine ziel en de zon

Er was eens een Kleine Ziel die tegen God zei: "Ik weet wie ik ben, ik ben het licht net als alle andere zielen. " God lachte breed."Dat is waar!", zei God. "Jij bent ook het licht." "Wow," zei de Kleine Ziel, "Dit is toch echt gaaf." Enige tijd later bleek dat weten wie ze was niet voldoende was. De Kleine Ziel voelde onrust van binnen en wilde ervaren wat het was om het licht te zijn. En zo ging de Kleine Ziel terug naar God (Wat geen slecht idee is voor alle zielen die willen weten wie ze werkelijk zijn.)"Hallo God! Nu weet ik wie ik ben. Is het goed als ik dat wil zijn?" God zei:" je bedoelt dat je wilt zijn wie je al bent?" "Wel", antwoordde de Kleine Ziel, "Weten wie ik ben is één ding, maar helemaal echt zijn is iets anders. Ik wil ervaren wat het is om het licht te zijn!" " Maar je bent het licht al," herhaalde God weer lachend. "Ja, maar ik wil voelen wat het is!" zei de Kleine Ziel. "Wel", God grinnikte, "Ik had het kunnen weten, jij bent altijd al de meest avontuurlijke."Toen veranderde Gods houding. "Er is alleen één ding ... Er is niets anders dan het licht. Zie je, ik creëerde niets anders dan wat jij bent; en daarom is het niet makkelijk voor jou om jezelf te ervaren zoals je bent, omdat er niets is dat je niet bent." "Huh?" zei de Kleine Ziel, een beetje verbouwereerd. "Beschouw het op deze manier," zei God. "Je bent als een kaarsje in de zon. Oh, je bent daar met ontelbare andere kaarsjes die samen de zon zijn. En de zon zou anders zijn zonder jouw kaarsje." "Hoe kun je weten dat je het licht bent wanneer er alleen maar licht is?" "Dat is de vraag." Weer lachte God. "Dat heb ik al gedaan." zei God. "Aangezien je jezelf niet kunt zien als het licht als je in het licht bent, zullen we je met duisternis omringen." "Wat is duisternis?" vraagt de Kleine Ziel. God antwoordde: "dat is wat je niet bent." "Zal ik bang zijn in het donker?" vroeg de Kleine Ziel. "Alleen als je ervoor kiest om bang te zijn," antwoordde God. "Er is echt niets om bang voor te zijn, tenzij jij ervoor kiest om dat te zijn. Want weet je, we verzinnen het allemaal, we doen alsof." "Oh,'" zei de Kleine Ziel, en voelde zich al beter.

Stilte

Stilte........
om rust te midden van onrust te ervaren 
om alert en toch ontspannen te zijn 
om zicht te krijgen op je (voor)oordelen 
om niet meegesleept te worden door emoties 
om je niet te verliezen in alles wat er op je afkomt 
om in balans, in evenwicht te zijn 
om eenheid in verscheidenheid te ervaren 
om onuitgesproken verbondenheid te voelen
om te leven vanuit vertrouwen in plaats vanuit angst 
om open en helder in het leven te staan 
om met meer intensiteit en vreugde te leven 
om te leven vanuit inspiratie en creativiteit 
om te luisteren naar anderen 
om te luisteren naar jezelf 
om te weten wat je werkelijk wilt
om te ontdekken wie je bent
om het vanzelf sprekende in je leven toe te laten
om ruimte te maken voor wat je toevalt, toekomt

Kundalini-problemen en ademtherapie

Kundalini-problemen en ademtherapie  (Peter Kampschuur)

In ons bekken bevindt zich een sterk geconcentreerde voorraad van energie die in India ‘Kundalini’ wordt genoemd. In Chinese termen is het ‘de hoeveelheid yin waarmee we geboren worden’. Het plotseling of te krachtig vrijkomen van energie uit dit reservoir kan leiden tot allerlei ontregelingen van je psychofysieke energiehuishouding. De aanleiding tot zulke problemen wordt soms gevormd door een ongeval of door heftige emoties, maar kan ook liggen in duurzame uitputting of het beoefenen van yoga of meditatie op een verkeerde manier, en door allerlei benaderingen voor persoonlijke groei en bewustzijnsverruiming. Hulpverleners in het alternatieve circuit – en ook sommige artsen, psychiaters en andere hulpverleners in de reguliere gezondheidszorg – geven bij kundalini-problemen vaak het advies om te stoppen met mediteren of het doen van adem-oefeningen en alleen nog heel ‘aardende’, praktische activiteiten te verrichten. In het algemeen is dat een goede raad, en speciaal wanneer je iets deed wat vrij direct is gericht op het ‘wekken van de kundalini’, of als je aan jezelf werkte op een manier waarbij de ademhaling buiten beschouwing blijft.
Ademtherapie en –meditatie vanuit het ‘chi-punt’ of ‘kosmisch oog’ verschilt echter sterk van andere benaderingen, zozeer zelfs dat kundalini-problemen hierbij niet hoeven te ontstaan. Is iemands kundalini-energie waardoor dan ook ‘op stang gejaagd’, dan is zij door middel van deze benadering weer in verbinding te brengen met de aarde onder je voeten – vooral door dagelijks bepaalde oefeningen te doen. Misschien is deze benadering wel de enige mogelijkheid die overblijft als er eenmaal ernstige kundalini-problemen zijn gerezen, zelfs nadat men bijvoorbeeld een psychose heeft gehad. Na zulke extreme uitwassen kàn het inderdaad nodig zijn om een poos alleen te rusten, de aandacht niet naar binnen te richten en slechts uiterlijk-praktische dingen te doen. Maar wie een diep verlangen koestert om zichzelf te vinden en er te zijn zoals ’t de bedoeling is, zal vroeg of laat weer de draad van zijn of haar spirituele ontwikkeling willen opvatten; en daarnaast is het alleen al voor onze gezondheid nodig om harmonie te brengen in onze energiehuishouding.

"Weghalen van ongewenste energetische verbindingen opent weg naar genezing"

Op het "CFS Medical Symposium" werd een taboe onderwerp opengehaald.
Bij afloop van de lezing bleek uit de enthousiaste reacties van de aanwezigen heel veel herkenning en interesse naar meer.
Dr. Jo Van Eeckhout: "De essentiële vraag bij CVS is waarom de levensenergie verdwijnt, waar ze naar toe gaat en waarom ze niet meer vanzelf heroplaadt….en wat de belangrijkste maatregelen zijn, nodig om dit te doen keren.Wanneer we het essentiële inzicht niet hebben is alles wat we doen vruchteloos. We hoeven niet veel te doen, maar wel het juiste, in de juiste volgorde en dan is voor elke CVS-patiënt snelle voelbare genezing absoluut zeker mogelijk."
Dr. Van Eeckhout verdiept zich ruim 20 jaar zich in de relatie tussen de zichtbare en de niet zichbare wereld. Hij bemerkte een onherroepelijk verband tussen ziekte en aanwezigheid van overledenen. Hij citeert: "Opmerkelijk voor CVS is dat hier de aanwezigheid van overledenen bijna altijd bepalend is en dat er geen enkele vooruitgang wordt geboekt tenzij daarin verandering wordt gebracht. Het meest opmerkelijke is dat de meeste patiënten dit min of meer bewust weten en praktisch nooit verwonderd zijn als het hen wordt uitgelegd. Wel zijn ze verwonderd als na 10 of 15 jaar diepe miserie hun moeheid, hun pijn hun miserabel voelen op 1 of 2 uur tijd zomaar uit hun wezen wegstroomt en ze hun eigen levenskracht en levensvreugde terug kunnen voelen."
Hij legt uit dat wanneer mensen in het Oosten sterven zij door hun spirituele beleving, hun geloof in reïncarnatie, hun vrijheid van angst voor de dood, meestal snel kunnen loskomen van hun vroegere levenssituatie en hun correcte plaats aan de andere kant gemakkelijk kunnen vinden, als in een oceaan van licht. Hij gaat verder: "In het Westen daarentegen zijn mensen onwetend over de dood. Erger nog, ze hebben grote angst voor het sterven. Zij zijn vaak erg gehecht aan hun geld, hun zaak hun macht of hun familie. Bij het sterven weten zij vaak niet waarheen en kunnen zich als het ware blijven vastklampen aan een familielid of een ander mens, waar ze op dat ogenblik toegang toe vinden. De overledene schuift zich als het ware in het wezen van de nog levende mens tot in de cellen, tot in de atomen, tot zelfs in de genetische structuur, tot in het onderbewuste om toch maar enige verlichting te kunnen vinden. Maar vanaf dat ogenblik voelt de levende mens zich niet meer goed en begrijpt hij zichzelf niet meer, kan hij zijn slaap niet meer vinden, is er altijd innerlijke onrust spanning en voelt hij zich steeds vaker moe, 'dood'moe, te moe 'om te sterven'…waarmee hij zijn eigen diagnose zelfs haarfijn aangeeft. Konden we maar luisteren… "

Van overgevoeligheid tot hooggevoeligheid

(of: van kneusje tot Engel)

	Veel mensen zijn overgevoelig. Ze kunnen het lawaai, de agressie en het jachtige tempo van de moderne samenleving slecht verdragen. Ze hebben vaak last van psychosomatische klachten en slapeloosheid. Wat anderen vanzelfsprekend vinden, gewoon meedoen met de rest, is voor hen een hele opgave. Een gezellig feestje met de familie is voor hen vaak een ramp. Als kind werden ze vaak slecht begrepen en aangevoeld. Omdat ze moeite hebben om voor zichzelf op te komen en vaak wegdromen is de schooltijd ook vaak onaangenaam geweest. Een succesvolle maatschappelijke carrière is meestal ook niet haalbaar voor hen: het is vaak een beetje mee sukkelen aan de rand van de samenleving. Meedoen met het normale leven wordt als heel uitputtend ervaren. Door dat alles is het zelfbeeld ook niet geweldig: het hangt meestal aan elkaar van de minderwaardigheidsgevoelens. De gedachten zijn vaak somber en kunnen eindeloos door het hoofd malen. Dit bovenstaande beeld is natuurlijk een beetje een karikatuur. Toch zullen velen er zich in herkennen. Laten we nu eens even wat positieve kanten van overgevoelige mensen opnoemen. Ze houden van rust en vrede, en ze verlangen ernaar in harmonie met hun medemensen te leven. Ze zijn gevoelig voor schoonheid, met name die van de natuur, ze zijn heel invoelend en staan open voor het spirituele. De fantasie is rijk. En ze merken, vaak tot hun eigen verbazing, dat als een ander echt problemen heeft, zij vaak opgezocht worden om mee te praten. Wat is er nu echt aan de hand met deze mensen? Het antwoord is dat ze niet overgevoelig zijn, maar hooggevoelig.