Imitatie spiritualiteit

Tegenwoordig zien we in de hele wereld vele spirituele leraren en dito groepen en sommige van hen hebben veel en goede inzichten en zijn vaak met de beste bedoelingen bezig. Wanneer we hun activiteiten echter vergelijken met die van het Geheiligde Pad, het Pad van alle Avatars, het Pad der Waarheid, dan wordt voor ons duidelijk dat de overgrote meerderheid van spirituele groepen en zogenaamde verlichte leraren het in hoge mate op een akkoordje gooien over het Hoogste, over de Waarheid. Zij beoefenen in feite niets anders dan wat het scherpzinnige oog en het pure hart herkent als 'imitatie spiritualiteit'.Tot het moment dat al deze zogenaamde spirituele groepen, leraren en de mensheid incluis de noodzaak leren inzien om zich geheel en al af te stemmen op het grotere Plan waardoor een goddelijke Focus gaat oprijzen, heeft niemand ook maar enige notie van wat er binnenkort echt staat te gebeuren in onze wereld en waarom. Het gevolg is dat ze ook niet in staat zullen blijken te zijn om volledig profijt te trekken van de naderende spirituele kans. 

Zij blijven onwetend en zijn zich niet bewust over hoe zij zich op afdoende wijze kunnen prepareren en kunnen assisteren in dat Ene Werk dat zich wereldwijd aanbiedt en dat slechts tot doel heeft om op Aarde het Goddelijke Plan voor dit tijdperk te manifesteren ten gunste van al het leven. Door afwezigheid van ware Kennis en juiste begripsvorming en zonder een natuurlijke liefde voor en hunkering naar God, kan imitatie spiritualiteit niet anders dan het volmaakte ontluiken van de Waarheid op Aarde tegenwerken door zijn eigen onverlichte en geestdodende ideeën en projecten.Veel van de huidige uitspraken en claims binnen de New Age beweging zijn op zijn minst deels geïnspireerd door angst, trots en spirituele egoïsme. Vele leraren pogen, geholpen door een behoorlijke dosis kennis en hun gehechtheid aan feiten, zichzelf en de hele wereld ervan te overtuigen dat zij alles over het spirituele leven weten. Toch is kennis niet vereist om de allereerste stap te zetten op het spirituele Pad. Wat wèl nodig is, is een oprechte liefde voor en hunkering naar de Waarheid. Zo'n serieuze oriëntering maakt iemand tot een Zoeker. En uit zo'n juiste spirituele oriëntering zal een waarachtig begrip, inzicht en uiteindelijk ook Wijsheid ontstaan, want volgens de wet zal de levende Waarheid altijd een oprechte en onzelfzuchtige uitnodiging beantwoorden.Wanneer men bedenkt dat alle oprechte spirituele Meesters in het verleden altijd hebben gewezen op iets dat zich buiten deze materiele en vergankelijke sfeer bevindt, buiten de zintuigen van het afgescheiden ego-zelf, dan zou men zich best kunnen afvragen hoe wij in vredesnaam iets dat Waar en duurzaam is, ooit kunnen creëren of bereiken door middel van de beperkte zienswijze, onverlichte geloofsovertuigingen en focus van het 'ik'. Men zou zich ook kunnen afvragen hoe het komt dat we zulke grote variaties aantreffen aan idealen en methodieken - die bovendien meestal ook nog eens op zijn minst van elkaar verschillen - binnen de grote meerderheid aan spirituele groepen en leraren die tegenwoordig zo klaarblijkelijk werken aan wereldvrede, healing en liefde. Zonder eerst zichzelf af te stemmen op de instructies van het Goddelijk Plan voor de wereld en de mensheid en op die manier dit Plan voor het einde van een cyclusperiode te helpen voltooien, spannen zulke groepen en leraren zich in om hun eigen persoonlijke interpretaties over de noden van deze tijd uiteen te zetten. Vandaar de veelsoortige onderlinge tegenstrijdigheden. Er zijn momenteel heel veel spirituele groepen in de wereld bezig, maar onder hen treffen we slechts heel weinig eenheid in hart en focus. En nog altijd geldt dat waar de Waarheid samen wordt gezien, harten worden verenigd. Dit staat als een paal boven water.

De grondbeginselen van verlangen

Verlangen is het probleem niet
Verlangen is de oorzaak van lijden, zegt Boeddha. Om dus een eind aan het lijden te maken, zouden we eigenlijk niet meer moeten verlangen. Maar als verlangen iets is waarmee we moeten ophouden, waarom zit het dan in ieder mens om te verlangen? Is het een of andere wrede grap dat we elk ogenblik naar iets verlangen, terwijl datzelfde verlangen de bron van ons lijden is?

Als we er zo naar kijken, lijkt verlangen een probleem, maar het enige probleem is eigenlijk dat we lijden aan onze verlangens. Het is mogelijk te verlangen zonder lijden, gelukkig wel, maar het is niet mogelijk om niet te verlangen, omdat wij verlangens niet kunnen beheersen. Ze komen op en verdwijnen weer, net als elke gedachte, en die kunnen we ook niet beheersen. Ze komen op uit het niets en verdwijnen weer op een even geheimzinnige en onvoorspelbare manier. Je bent er niet verantwoordelijk voor dat je gedachten en verlangens hebt, maar wat je ermee doet bepaalt het verschil tussen geluk en lijden. En daar ben je verantwoordelijk voor. Daarin heb je een keuze.

Een voorbeeld: het verlangen naar een nieuwe auto komt op. Wat doe je ermee? Sommigen kopen een nieuwe auto, sommigen kopen een gebruikte, anderen stelen er een, weer anderen fantaseren erover, nog weer anderen voelen zich minderwaardig omdat ze er geen hebben en sommigen negeren het verlangen. Elke keuze heeft een heel andere uitkomst en resulteert in een heel andere ervaring. Sommige van deze keuzes, zoals het stelen van een auto, kan zelfs de loop van je leven veranderen. Verlangens alleen hebben geen kracht, aangezien het maar gedachten zijn die op zich de werkelijkheid niet kunnen beïnvloeden; maar wat we ermee willen doen kan de werkelijkheid wel bepalen en doet dat ook, en zeker onze ervaring van de werkelijkheid.

Non-dualiteit: Verlichting voor 'luie mensen'

We zijn al verlicht

De notie dat wij al verlicht zijn, gaf mij een ongelofelijke rust. Je houdt namelijk op met zoeken. Want je bent al precies waar je moet zijn. Je hoeft niet op zoek naar DE methode, De meditatie, HET boek, DE guru, HET ware etc...

Je hoeft alleen maar te keren naar de stilte in jezelf. Je bent bewustzijn met een ego en een intellect. Maar als je de stem van je ego en je verstand tot stilte weet te manen, ben je zuiver bewustzijn. Alles is bewustzijn dus wij zijn met alles verbonden. Alleen DENK je dat je afgescheiden bent, door je ego, en DENK je dat je je lichaam, emoties en zintuigen bent. In werkelijkheid BEN je bewustzijn.

Door dit in je dagelijks leven waar te nemen, als een toeschouwer, dan neem je afstand van je beperkte zelf en zie je dat je meer bent dan alleen maar je lichaam, gedachten en emoties. Ik probeer alles wat zich in mijn leven aandient er onvoorwaardelijk te laten zijn. Ik probeer zuiver waar te nemen wat iets van zichzelf is, ik probeer mijn projecties te doorzien en hierdoor steeds ruimer bewust te ZIJN.

Buiten de kaders proberen te denken en te leven is niet simpel, maar zo verrijkend!

Meer lezen? kijk op www.a-dvaita.nl

En ik heb net het boekje: Verlichting voor luie mensen van Paul smit uit

Liefde

Liefde

Al heel lang wordt liefde in onze cultuur beschouwd als een gevoel, het meest begerenswaardige gevoel dat we kennen. Maar gevoelens zijn veranderlijk. Je kunt er niet op vertrouwen dat ze lang zullen blijven bestaan. Je kunt heel verliefd op iemand zijn, en een maand later weinig of niets meer voor die persoon voelen. Gevoelens slaan op een zeker moment onvermijdelijk om in hun tegengestelde. We interpreteren onze ervaringen op basis van emoties en gevoelens, in plaats van de ervaring gewoon te zijn. Het heen en weer geslinger tussen goed en slecht, fijn en niet fijn legt een waas over de werkelijkheid.
Ook seksualiteit wordt op die manier ervaren: als een emotie die, het liefst onmiddellijk, om ontlading vraagt. Dat maakt het beleven ervan gecompliceerd, want hierdoor wordt seksualiteit een verwarrend mengsel van lustbevrediging, ego-manifestatie, liefde en onzekerheid. We vergeten onderscheid te maken tussen de vloeibaarheid van de liefde en de dwingende eisen van de emotie. 
Liefde in haar zuiverste gedaante is onuitputtelijk en onvoorwaardelijk. Ze is nooit dwingend en stelt geen eisen, en kan daarom geen emotie zijn. Emotionele hebzucht, die meestal een onderdeel vormt van onze seksualiteit, is altijd op zoek naar bevrediging. 

De kracht van de eigen ziel

Auteur Moniuque Timmers geeft een pagina van haar nieuwe boek vrij voor publicatie. Het boek is een aanrader. Super goed geschreven, met ontroerende en herkenbare bijdragen van levenspartner en muzikant Marcel Jansen. Hier kun je de sfeer proeven van een hoofdstuk.

De ziel is de brug tussen lichaam en Geest. Bij de meeste mensen is deze brug nog geen stevige brug die goed begaanbaar is. Het is een brug in wording, die gebouwd of geweven wordt door liefde, inzicht en kennis, door begrip van de goddelijke wetten, door transformatie van onze menselijke geest, door goede verzorging en voeding. Een zuiver lichaam kan namelijk beter ontvangen, is stabieler van aard.

Ervan uitgaande dat de ziektes vanuit het zielenbewustzijn komen, is de werkelijke heling een bewust psychisch/energetisch proces. 

Ondertussen beseft men ook steeds meer dat allerlei chemische preparaten, medicijnen of andere toepassingen slechts tijdelijke of zelfs geen verlichting van klachten brengen. Het is de ziel die genezen moet worden, de ziel gevoed door de Geest, onze werkelijke Krachtbron, onze goddelijke Accu. Men kan soms de symptomen van een ziek lichaam doen verdwijnen maar de werkelijke oorzaak van een ziekte is hiermee niet uitgeschakeld en zal zich vroeger of later weer openbaren. Genezing moet gezocht worden op het gebied van de geestelijk/psychische mens want vanuit dit gebied is er de beste mogelijkheid om de ziel en daardoor ook het lichaam te genezen. De ziel moet in feite eerst genezen en hier ligt de sleutel voor werkelijke lichamelijke genezing én voor die innerlijke vrede die automatisch leidt tot uiterlijke vrede. Zo zijn we op weg om ons steeds meer te nestelen in ons nieuwe bewustzijn. Dit nieuwe bewustzijn is tevens de basis van dit komende gouden tijdperk.

Dit nieuwe bewustzijn is de Ik Ben die Ik Ben. Deze Ik Ben wordt niet meer geleid door wat er in je leven gebeurt. Je wordt niet meer beïnvloed door alle gebeurtenissen die om je heen gebeuren, door allerlei gedachten, door verwarrende emoties. Als je dit doet en toestaat, vergeet je dat je geworteld bent in je eigen krachtbron, het hier en nu. Je vergeet dat jij het leven zelf bent, dat jouw energieveld de ruimte is waar alles gebeurt.

Dit nieuwe bewustzijn is je verbonden voelen met jouw Krachtbron, een sterke onveranderlijke Kracht.

Orgaandonatie

In principe kun je niet dood gaan voordat je leven op Aarde is voltooid, en je leven is voltooid als je alle voor je geboorte geplande ervaringen ook daadwerkelijk hebt ervaren. Die geplande ervaringen zijn immers de reden dat je juist deze keer naar de Aarde bent afgereisd. ‘Dood’ is een toestand die niet bestaat, God heeft alleen maar leven geschapen, en je kunt dan ook alleen maar overstappen naar een andere wereld. Bij het sterven koppelt je bewustzijn zich los van de fysieke lichaamsvorm, en schept direct daarop een nieuw lichaam dat geschikt is voor de wereld waar je naar toe gaat, en daar ga je verder met het opdoen van ervaringen.

Alle bewustzijn is eeuwig, elke mens heeft dan ook het eeuwige leven, maar om dat eeuwige leven ook te kunnen ervaren reis je steeds weer af naar ervaringsvelden - zoals onze eigen Aarde - om daar ervaringen op te doen. Om op die manier je ware aard - de op zielsniveau bestaande volmaaktheid met zijn één zijn met alles - stapje voor stapje te reconstrueren via de weg van het ervaren. Het in volmaakte harmonie samenleven met alles dat leeft is het doel van alle leven. En om dat doel te bereiken heb je een nimmer eindigende serie levens tot je beschikking. Je ziel is wie je werkelijk bent, en jijzelf bent één van de talloze geïndividualiseerde deeltjes van je ziel om namens de ziel ervaringen op te doen.

De kleine ziel en de zon

De kleine ziel en de zon

Er was eens een Kleine Ziel die tegen God zei: "Ik weet wie ik ben, ik ben het licht net als alle andere zielen. " God lachte breed."Dat is waar!", zei God. "Jij bent ook het licht." "Wow," zei de Kleine Ziel, "Dit is toch echt gaaf." Enige tijd later bleek dat weten wie ze was niet voldoende was. De Kleine Ziel voelde onrust van binnen en wilde ervaren wat het was om het licht te zijn. En zo ging de Kleine Ziel terug naar God (Wat geen slecht idee is voor alle zielen die willen weten wie ze werkelijk zijn.)"Hallo God! Nu weet ik wie ik ben. Is het goed als ik dat wil zijn?" God zei:" je bedoelt dat je wilt zijn wie je al bent?" "Wel", antwoordde de Kleine Ziel, "Weten wie ik ben is één ding, maar helemaal echt zijn is iets anders. Ik wil ervaren wat het is om het licht te zijn!" " Maar je bent het licht al," herhaalde God weer lachend. "Ja, maar ik wil voelen wat het is!" zei de Kleine Ziel. "Wel", God grinnikte, "Ik had het kunnen weten, jij bent altijd al de meest avontuurlijke."Toen veranderde Gods houding. "Er is alleen één ding ... Er is niets anders dan het licht. Zie je, ik creëerde niets anders dan wat jij bent; en daarom is het niet makkelijk voor jou om jezelf te ervaren zoals je bent, omdat er niets is dat je niet bent." "Huh?" zei de Kleine Ziel, een beetje verbouwereerd. "Beschouw het op deze manier," zei God. "Je bent als een kaarsje in de zon. Oh, je bent daar met ontelbare andere kaarsjes die samen de zon zijn. En de zon zou anders zijn zonder jouw kaarsje." "Hoe kun je weten dat je het licht bent wanneer er alleen maar licht is?" "Dat is de vraag." Weer lachte God. "Dat heb ik al gedaan." zei God. "Aangezien je jezelf niet kunt zien als het licht als je in het licht bent, zullen we je met duisternis omringen." "Wat is duisternis?" vraagt de Kleine Ziel. God antwoordde: "dat is wat je niet bent." "Zal ik bang zijn in het donker?" vroeg de Kleine Ziel. "Alleen als je ervoor kiest om bang te zijn," antwoordde God. "Er is echt niets om bang voor te zijn, tenzij jij ervoor kiest om dat te zijn. Want weet je, we verzinnen het allemaal, we doen alsof." "Oh,'" zei de Kleine Ziel, en voelde zich al beter.