De meeste mensen zijn zich hun hele leven niet bewust van hun ware identiteit. Zij denken dat zij het lichaam zijn en het gevolg van deze identificatie met het lichaam is angst en onzekerheid, verdriet en pijn, nederlaag en tegenspoed, verval en dood. Daarom moet de mens zich bewust worden van zijn ware aard. Hij is niet op aarde gekomen om als de dieren te eten, te slapen, wat rond te lopen en plezier te maken en dan te sterven. Velen worden in de war gebracht door de zijpaden van zintuiglijk plezier. Zij voelen verlangen en richten dat op de wereld, want die lijkt begeerlijk.
De wereld kan echter slechts kortstondige vreugde geven. Zodra een verlangen vervuld is, ontstaat er een nieuw verlangen. Op vreugde volgt verdriet. Bezit brengt de vrees mee voor verlies ervan. De wereld zoals die door de zintuigen wordt waargenomen, bestaat namelijk uit tegenstellingen: vreugde en verdriet, gezondheid en ziekte, goed en kwaad, leven en dood, ik en de anderen. Gehechtheid aan het veranderlijke en tijdelijke leidt ertoe, dat iedere daad zal worden verricht uit eigenbelang. Er lijkt immers een verschil te bestaan tussen 'ik' en 'jij'. Zolang er twee zijn, kunnen wij zeggen, dat maya (illusie) werkzaam is, want God en schepping zijn in wezen één.
Moe van de tijdelijke vreugde en vrede die de wereld hem biedt, zal de mens tenslotte proberen het geheim te vinden van blijvende vreugde en blijvende vrede. En zo zal hij dan op zoek gaan naar het werkelijke doel van het leven.
'De ziel is aanvankelijk ongebonden, maar later wordt zij begrensd en beperkt.' Egoverlangens zijn er de oorzaak van, dat er een steeds grotere verwijdering ontstaat tussen de individuele ziel en de bron waaruit zij voortkomt, God. Pas wanneer de mens zich bewust is geworden van zijn ware aard, zal hij er weloverwogen naar gaan streven opnieuw die onmetelijkheid en onbegrensheid te verwerven. Het doel van je leven, je diepste verlangen, de drijfveer bij alles wat je doet, is niet agressie, dominantie of seksualiteit, maar terug te keren tot de bron waaruit je bent voortgekomen. In het Sanskriet wordt dit moksha genoemd; in het Nederlands spreken wij over bevrijding of zelfverwerkelijking. Moksha is er echter niet vanzelf als je sterft. Pas wanneer je erin geslaagd bent tijdens je leven je ego volkomen los te laten, kun je het bereiken. Ben je daar niet in geslaagd, ben je ook na de dood van je lichaam nog altijd door verlangens gebonden aan de wereld, dan zul je opnieuw een lichaam moeten aannemen om die verlangens te bevredigen. Dit betekent dus, dat je dan opnieuw moet worden geboren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten